voilà, elle est là…

Ze hadden elkaar al een keer eerder ontmoet maar dat wist hij niet eens want toen had hij haar niet opgemerkt, bij de tweede ontmoeting zag hij haar wel.

Bij deze gelegenheid droeg ze een lichte gebloemde zomerjurk en sandalen aan haar blote voeten.
Hij vroeg haar hoe ze heette en keek veel te lang in haar ogen, ze zei haar naam en hij lachte en vond hem niet zo goed passen bij haar, had een andere naam in zijn gedachten, een naam die beter bij haar paste.
Maar het was echt waar haar eigen naam zei ze, hij vond het vreemd en ze kreeg meteen iets geheimzinnig voor hem.
Vanaf dat moment noemde hij haar Ella.
Elle est là.
Voilà!
Ella dus.
Hij nam ongevraagd bij haar aan tafel plaats en bleef de rest van de avond bij haar zitten en met haar praten terwijl hij een biertje dronk en zij met de steel van haar wijnglas waar ze af en toe van nipte, speelde.
Het was geen echt gesprek, hij stelde vragen die zij moest beantwoorden.
Wie was ze, waar woonde ze, wat deed ze…wie, wat en waar.
Nadenkend en met een frons in haar voorhoofd gaf ze antwoord op al zijn vragen, hij kon zijn ogen niet van haar afhouden al vond hij haar niet echt mooi. Hij kreeg naarmate de avond vorderde een drang om te doen wat hij tenslotte deed, hij raakte met zijn vingers het warme kuiltje in haar hals aan. Ze sloeg haar ogen neer en bleef roerloos zitten.
Toen nam hij haar bij de hand en zei dat ze mee moest komen.
Waarnaartoe?
Naar buiten?
Naar zijn woning?
Neen, de hare.
Ze schudde van neen en maakte haar hand los uit de zijne.
Was hij te ver gegaan?
Had hij de situatie verkeerd ingeschat?
Ze stond op om te vertrekken, nam haar handtas, keek hem aan en zei slechts één woordje: later!
Later?
Wanneer later?
Ze zei een dag en een uur, later tijdens dezelfde week en ze noemde een plaats, adres en huisnummer en vertrok.

Die bewuste dag nam hij een warme, uitgebreide douche, schoor zich zorgvuldig en deed schone kleren aan.
Zijn lichaam was opgeladen, vol met verlangens en vrees.
Zo’n afspraakje had hij nooit eerder gehad.

Ze woonde in een kleine witte villa met een voortuin in een weinig drukke straat omzoomd door oeroude bomen. Toen hij arriveerde stond ze hem in de deuropening op te wachten, hij ging haar huis binnen met bonkend hart en ingehouden adem. Ze nam hem aan de hand mee naar binnen, naar boven, naar een meisjesachtige slaapkamer.
Vanaf die eerste keer verliep hun samenzijn altijd op dezelfde manier want na die eerste keer volgde een tweede en een volgende keer en nog een volgende.
Zijn bezoekjes waren heimelijk, stiekem want niemand wist ervan.
Na die eerste keer vroeg ze hem zijn wagen wat verder te parkeren en te voet de weg tot haar huis af te leggen, de deur stond op een kiertje, bellen was niet nodig. Hij deed alle volgende keren wat ze vroeg en parkeerde enkele straten ver verwijderd van haar woning.

Het was telkens snelle, haastige seks, hij nam nooit de tijd noch de moeite om haar of zichzelf volledig uit te kleden, hij schortte haar jurk omhoog, ze spreidde gedwee haar benen en hij liet zijn broek tot op zijn enkels zakken, het was een ontlading als van een schooljongen, van opgespaarde en opgehoopte goesting en spanning.
Hij deed ook geen moeite om haar te bevredigen.
Nooit zei ze er iets van.
Hij vond zijn bezoekjes aan haar prettig, ze was bereidwillig en niets eisend, wat zij ervan vond wilde hij niet weten.
Hij wist weinig van en over haar.
Ze droeg een trouwring maar was ze ook echt getrouwd?
Hij dacht van niet.
Niets in haar huis wees op de aanwezigheid van een inwonende man.
In haar badkamer, waar hij alleen kwam om het toilet te gebruiken, zag hij geen mannenkleren of ondergoed, geen tweede tandenborstel geen scheergerief of aftershave, niets deed hem vermoeden dat ze de waarheid sprak.
Volgens hem was ze niet getrouwd en was er geen man in haar huis of haar leven.
Alleen hij kwam en ging.
Hij was niet lief tegen haar.
Er was geen tederheid tussen hen.
Er was iets hards, harteloos en hongerigs in hem.
Van romantiek was geen sprake.
Er was een rusteloze drang in hem om twee of drie maal in de week bij haar op bezoek te gaan en seks met haar te hebben.
Hij lag altijd bovenop, sjorde zonder rekening te houden met kreuken of plooien haar jurk omhoog en stootte tot hij klaarkwam.

Na enkele weken stond haar gedweeheid, haar makheid hem tegen, het maakte hem wrevelig en ontevreden, dan ging hij enkele weken niet.
Maar altijd ging hij terug.
Hij gaf geen verklaring voor zijn wekenlange afwezigheid.
Zij vroeg hem niet om uitleg.
Dan had hij seks met haar zoals hij alle vorige keren seks had met haar.

Op een dag stond hij voor een gesloten deur.
Hij belde, klopte maar niemand kwam openmaken.
De volgende dagen was de deur weer gesloten en op zijn aanhoudend gebel en geklop kwam geen reactie.
Een week later zag hij in de verte een buurman in zijn voortuin bezig, hij ging erop af en vroeg of Ella soms op reis was.
De buurman wilde wel helpen maar kende niemand in de buurt met de naam Ella.
Hij zei dat ze niet echt Ella heette en zocht zijn geheugen af naar haar echte naam maar was hem na al die maanden compleet vergeten.
De buurman wist alleen nog te vertellen dat het koppel uit huisnummer 54 verhuisd was naar een andere stad, bedoelde hij soms die mensen?
Buurman wist niet waar ze naartoe waren.
Hij schudde met zijn hoofd wat geen ja of neen betekende, stapte in zijn wagen er reed terug naar zijn eigen huis.

Nog weken naeen reed hij af en toe voorbij het huis van Ella maar zag haar nooit meer, niemand kon hem zeggen wie ze echt was en waar ze naartoe was.
Na exact een maand zag hij andere mensen het huis in en uit lopen met verhuisdozen, meubels en spullen.

Haar zoeken was onbegonnen werk, dat besefte hij wel.
Hij was zich ervan bewust dat hij nooit lief voor haar was geweest en toch miste hij haar meer dan hem lief was.