Gelukkige verjaardag Doriske!

Donderdag was ik dus de jarige, de gelukkige die er weer een jaartje bij krijgt.
Mijn verjaardag heb ik op gepaste wijze gevierd.
Bij deze bedank ik alle mensen die mijn dag hebben mooier gemaakt met briefjes, kaartjes, bloemen, wensen, telefoontjes, attenties en cadeautjes.
De grootste verrassing kreeg ik van mijn pappie.
Hij is 101 jaar oud en had 6 maanden geleden een herseninfarct.
Dus verwachtte ik niets van hem dit jaar.
Maar zijn eigenhandig geschreven kaartje was de surprise van mijn dagje en zal ik nog lang blijven koesteren.

Waarschijnlijk vind je mijn kinderlijke blijheid die ik ervaar bij elke verjaardag die ik uitbundig vier ronduit belachelijk en misschien heb je wel een beetje gelijk.
Blij of boos, ouder worden we toch tenzij we vroegtijdig het bijltje erbij willen neerleggen.
Maar waarom zou ik?

25 jaar geleden voorspelden de artsen dat ik, gezien mijn ziekte, een overlevingskans had van ongeveer 5 jaar, gemiddeld en maximaal werd er voor alle duidelijkheid bij gezegd.
Hun blik in de toekomst was natuurlijk gebaseerd op de cijfers, de bestaande medicatie en wijze van behandelingen van toen.
Ik verwijt hen niets want zij kunnen net als ik de toekomst niet voorspellen.
Zij zijn god niet.

Een jaartje ouder worden is voor mij na al die jaren nog steeds geen vanzelfsprekendheid.
Elk jaar erbij vind ik een cadeau van onschatbare waarde.